ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ...

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ...

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2015

ΕΠΙ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ ΜΑΘΗΤΩΝ...


    • Εικόνα προφίλ
      Είσαι σίγουρος ότι όλοι όσοι τεκνοποιούν είναι ώριμοι να γίνουν γονείς;;; Διαθέτουν την αντίστοιχη επάρκεια και συνειδητοποιούν το ρόλο τους ή απλά φέρνουν παιδιά στον κόσμο ως προέκταση του εγώ τους;;
  • Εικόνα προφίλ
    Δάσκαλε κάνε ευσυνείδητα το καθήκον σου και άφησε τους βλαμμένους γονείς να ζητούν βαθμούς. Δεν βλέπουν πως τα πτυχίασήμερα είναι σφουγγαρόπανα για να μη πω κολ....χαρτα.
  • Εικόνα προφίλ
    τα κενα που τους εχετε δημιουργησει εσεις οι γονεις τα βλεπετε αραγε?η μηπως θελετε να τα ρίξετε στη βαθμολογια μπας κ εξιλεωθείτε?Τι ηλιθιοτητα κυκλοφορει μα τον Τουτατη
  • Εικόνα προφίλ
    Καταρχήν δεν έπρεπε να μας βάλει όλους τους γονείς στην ίδια κατηγορία. Δεν ασκήσαμε όλοι πίεση, ούτε παραπονεθήκαμε για τους βαθμούς. Επίσης, θεωρώ ότι τη συγκεκριμένη επιστολή με τη φράση που αναφέρει, δεν έπρεπε να τη δώσει στα παιδιά και αυτά να αναρωτιούνται για το τι θέλει να πει ο ποιητής....
  • Εικόνα προφίλ
    Αυτα δεν ειναι πρωτογνωρα φαινομενα στη Χιο.Διαχρονικα απο τη δεκαετια του 60,(που θυμαμαι) μεχρι και σημερα,τα ιδια συμβαινουν .Η αποψη μου ειναι οτι το συγκεκριμενο σχολειο ειναι πρωταθλητης στις συγκεκριμενες συμπεριφορες απο την πλευρα καποιων επωνυμων γονεων.Αυτες οι καταστασεις αρεσουν επισης και σε καποιους εκπαιδευτικους.
    Οταν λοιπον βρεθηκε ενας δασκαλος που αναφερθηκε αντρικεια εναντια στη φαυλοτητα,και εγραψε τη σχετικη επιστολη ,εισεπραξε απο τα γραφομενα των πολλων την κατηγορια και την απαξιωση.Παραλληλα γνωριζω και αλλους δασκαλους που βιωσαν στο παρελθον παρομοιες καταστασεις που δεν ειχαν το κουραγιο να τις δημοσιοποιησουν,αλλα προτιμησαν τη λυση της μεταθεσης για να απαλλαγουν.Οφειλω επισης να προτεινω στους ευαισθητους γονεις που κατηγορουν τη δημοσια εκπαιδευση και τους λειτουργους της(που δεν ειναι αγγελικα πλασμενη),οτι υπαρχουν και τα ιδιωτικα εκπαιδευτηρια με το αζημιωτο βεβαια.Συμπερασματικα ολα αυτα,(αλαζονια,αναξιοκρατια ,πελατειακες σχεσεις,αδιαφανεια), ειναι η αιτιιες που η χωρα μας εφθασε στο χειλος της καταστροφης.
    Καλες γιορτες και καλη φωτιση σε ολους!
  • Εικόνα προφίλ
    Η επιστολή απευθύνεται σε όλους τους γονείς των παιδιών της Ε' και ΣΤ' άρα τους αφορά όλους.
    Κι έρχομαι να ρωτήσω:
    Όλοι μα όλοι οι γονείς πίεσαν το καθηγητή να βάλει μεγάλους βαθμούς; Δε βρέθηκε κανένας να μην ασχοληθεί;
    Και αντίστροφα:
    Δεν
    βρέθηκε κανένας μαθητής που να είχε βαθμό που να αντιστοιχεί ακριβώς
    στην απόδοσή του; Π.χ. δεν βρέθηκε κανένας πραγματικά άριστος μαθητής;
    Από την άλλη μεριά, έχουμε μια γραπτή ομολογία ότι χορήγησε "φουσκωμένη" βαθμολογία και υπέκυψε σε πιέσεις. Κατά πόσο τον τιμά αυτή η ομολογία συνοδευόμενη από "νίψιμο των χεριών";
  • Κάποιοι μάλλον δεν ξέρουν να διαβάζουν.
    Ο εκπαιδευτικός - ίσως του σημαντικότερου μαθήματος του 21ου αιώνα - αυτού της πληροφορικής - ειδοποιεί τους ΓΟΝΕΙΣ προς γνώση και συμμόρφωση...
    Και κάποιοι τον κράζετε, λες και απευθύνεται στα παιδάκια, ή λές και κάνει λάθος που ειδοποιεί...
    Αιδώς..
    Εικόνα προφίλ
    O ένας με αύξηση έφτασε τα 3500 ευρώπουλα μισθό και στην υγεία σας ρε κορόιδα και ο άλλος καταβροχθίζει αστακομακαροναδες στου Δουράμπεη
    • Εικόνα προφίλ
      Ελα ρε γονεα , να υποθεσω εσυ τα αγγελουδια σου τα εχεις αναθρεψει υποδειγματικα ετσι ? Και τωρα φοβασαι μη στα χαλασουν στο σχολειο ?
      Στα 6-7 τους που πηγαινουν στο σχολειο ήδη εχουν διαμορφωμενο χαρακτηρα και προσωπικοτητα. Λιγα μπορει να κανει το σχολειο απο κει και περα...
      Δε νομιζεις οτι κυριως οι γονεις πρεπει πρωτα αυτοι να κανουν την αυτοκριτικη τους για τη σημερινη καταντια της κοινωνιας μας και των αξιων που περνανε στα παιδια τους ?
      Εικόνα προφίλ
      Να υποθέσω ότι G, δεν είσαι εκπαιδευτικός, ε;
      Γιατί αν είσαι...
      Οχι δεν ειμαι. Εχω φιλους ομως εκπαιδευτικους.
      Θα με μαθεις εσυ?
      Διαβασε βασικη ψυχολογια για το το ρολο του οικογενειακου περιβαλλοντος στα πρωτα χρονια ζωης του παιδιου. Ειναι καθοριστικοτατος.
      και λέει η βασική ψυχολογία ότι η προσωπικότητα διαμορφώνεται στα 6-7 χρόνια;
      Να αλλάξεις βιβλίο...
      Θα αλλαξω.. Προτεινε μου ενα καλο. Απο αυτα που διαβαζεις.
      Υ.Γ. Ελπιζω να μην εχεις παιδια
      Ρώτησε τους φίλους σου τους εκπαιδευτικούς, αν και φοβάμαι πως ούτε εκείνοι θα γνωρίζουν.
      Ναι, έχω παιδιά, και ξέρω πολύ καλά το θέμα.
      Δυστυχώς λυπάμαι, για να μπω και στην ουσία, για το τεράστιο ατόπημα του εκπαιδευτικού να στείλει ένα τέτοιο γράμμα.
      Το θέμα της επιστολής είναι πολύ πιο σοβαρό ακόμα και από την αλλαγή της βαθμολογίας.
      υγ
      Για να μην μείνεις με την απορία, η προσωπικότητα, είναι δυναμική και μεταβάλλεται αενάως επηρεαζόμενη από το κοινωνικό περιβάλλον πρότυπα κλπ. (άρα και του σχολείου και του δασκάλου)
      Εκείνο που δεν αλλάζει μετά τον 18 μήνα της ηλικίας του παιδιού είναι ο χαρακτήρας.
      Γι αυτό είναι εξαιρετικά σημαντική η περίοδος της γαλουχίας (θηλασμού), αλλά και της διακοπής της, όπως το πότε, αλλά κυρίως το πώς καθαρισμού του... (πότε και κυρίως πώς σταματάει να λερώνεται).
      Ας είμαστε όλοι προσκεκτικοί όταν καταπιανόμαστε με τέτοια θέματα.
      Κυρίως οι εκπαιδευτικοί!
      Καλές γιορτές να έχεις
      Ανάγνωση ολόκληρου του σχολίου..
      Πόσες ώρες αφιερώνεις την ημέρα για να συζητήσεις με το ένα , δυο, τρία παιδιά σου και πόσο χρόνο έχει ο εκπαιδευτικός κάθε βαθμίδας ,που έχει ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή του να δει το παιδί σου , να το βοηθήσει να διαμορφώσει προσωπικότητα και ταυτόχρονα να του μάθει γράμματα; Αν τους αφιερώνεις χρόνο πράττεις σωστά , αν πάλι οι εργασιακές σου υποχρεώσεις είναι τέτοιες που δε σου το επιτρέπουν βρες χρόνο και μίλησε με τα παιδιά σου. Να είσαι σίγουρος , κανένας εκπαιδευτικός δε θα σου στείλει καμία επιστολή .
      Οσον αφορα το θεμα χαρακτηρας - προσωπικοτητα συμφωνω εν μερει σε αυτα που περιγραφεις παραπανω, πλην ομως, τα εξι πρωτα χρονια , και το τονιζω αυτο , ειναι οροσημο στη διαμορφωση της προσωπικοτητας του παιδιου συμφωνα με τη διεθνη βιβλιογραφια. Μια γρηγορη ερευνα στο Google θα σε πεισει.
      Μαλιστα μερικες σχολες σκεψης αναφερουν ως οροσημο τα 2,5 χρονια!
      Νευροφυσιολόγοι έχουν αποδείξει, χωρίς αμφιβολία, ότι τα πρώιμα παιδικά βιώματα και εμπειρίες επηρεάζουν την δομή των νευρικών κυττάρων και νευροϋποδοχέων του εγκεφάλου με συνέπεια τη συμμετοχή τους στη διαμόρφωση ψυχικών χαρακτηριστικών, δυνατοτήτων και γενικότερα της προσωπικότητας του ατόμου.
      Αρα απο αυτη την αποψη ας δεχτουμε τουλαχιστον οτι οι γονεις και το οποιο κοινωννικο περιβαλον (γιαγιαδες , παπουδες, φιλοι κτλ) φερουν κατα 75% την "ευθυνη" γα την προσωπικοτητα του παιδιου και για το υπολοιπο ισως οι πρωτες ταξεις του σχολειου το οποιο ειναι απλα υπευθυνο για την αποκτηση επικτητων τεχνικων και κοινωνικων δεξιοτητων ( π.χ, γραφη , αναγνωση , ομαδικο πνευμα κτλ).
      Τωρα οσον αφορα το αν επρεπε ο εκπαιδευτικος να συνταξει και αποστειλει την συγκεκριμενη επιστολη υποθετω ( η αν θελεις ειμαι σχεδον βεβαιος ) οτι πριν εχε εξαντλησει ολα τα οπλα χρησιμοποιωντας το διαλογο και την ορθη λογικη μεσα σε ενα σαπιο και φαυλο συστημα του οποιου το σχολειο ειναι ενα απλα υποσυνολο - μικρογραφια.

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2015...



ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2015
Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν ὑπερούσιον τίκτει, καὶ ἡ γῆ τὸ Σπήλαιον, τῷ ἀπροσίτῳ προσάγει. Ἄγγελοι μετὰ Ποιμένων δοξολογοῦσι. Μάγοι δὲ μετὰ ἀστέρος ὁδοιποροῦσι. Δι' ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη, Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.
Ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως, ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο, σὲ προσκυνεῖν, τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, καὶ σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους ἀνατολήν, Κύριε δόξα σοι.
Γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα και φέτος. Όλα γύρω μας είναι στολισμένα με υπερβολή. Μέσα μας όμως; Αναρωτήθηκε ο καθένας και η καθεμιά μας αν έχουμε στολίδια; Εισπράττουμε το μήνυμα των αγγέλων, την εμπειρία των ποιμένων, το θαύμα της παρθενίας της Θεοτόκου;
Υπάρχουν  ερωτήματα και είναι απαραίτητο να απαντηθούν από τον καθένα μας τις άγιες  ημέρες που έρχονται..
Αν δεν απαντηθούν, τα Χριστούγεννα θα περάσουν χωρίς να αφήσουν τίποτε μέσα μας. Μπορεί να αφήσουν κάποια πικρία. Υπάρχουν άνθρωποι που μιλούν και για την κατάθλιψη των εορτών.
Αγαπητά μου παιδιά, κυρίες και κύριοι.
Οι μέρες του Δωδεκαημέρου, τα Χριστούγεννα, η Πρωτοχρονιά, και τα Θεοφάνεια, είναι περίοδος χαράς και ειρήνης και επαναβεβαίωσης της πίστης, της εμπιστοσύνης και της υποταγής μας στο θείο Βρέφος.
Καλούμαστε να ανοίξουμε την καρδιά μας στο Θεό, σαν πρόσωπα, σαν κοινωνία ολόκληρη, να γεννηθεί μέσα μας ο Υιός και Λόγος του Θεού.
Μόνο έτσι θα αποκτήσει νόημα η ζωή μας και χαρά η καρδιά μας.
Να ακούσουμε εντονότερα αυτά τα Χριστούγεννα, τις παρακλήσεις των φτωχών, την αγωνία των ανέργων, την κραυγή των ξένων που έχουν βρεθεί στον τόπο μας κάτω από αντίξοες συνθήκες. Να δούμε τα δάκρυα των πονεμένων γονέων, που έχουν χάσει τα παιδιά τους, των ασθενών που βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου, των γερόντων, των μοναχικών ανθρώπων, που έχουν καιρό να αισθανθούν αγάπη και συμπαράσταση.
Στη σημερινή εποχή των πολλαπλών κρίσεων, ο γεννηθείς Χριστός είναι ο μόνος που μπορεί να ανακουφίσει τις ψυχές μας. Ψάχνουμε την χαρά την ελπίδα και την πληρότητα καρδιάς, στα στολισμένα μαγαζιά και στα διάφορα πλούσια τραπεζώματα. Ψάχνουμε την ελπίδα σε αμφίβολους δρόμους χωρίς τέρμα.
Τα Χριστούγεννα δεν είναι μπορεί να είναι μόνο μέρες χαλάρωσης, γλεντιού και ξεγνοιασιάς. Είναι κυρίως μέρες απολογισμού για όσα κάναμε. Είναι μέρες που αναπολούμε όλες αυτές τις πράξεις που δεν κάναμε, ή δεν τολμήσαμε, ή αρνηθήκαμε να κάνουμε για το συνάνθρωπό μας.

Στην εποχή της κενότητας, ο Χριστός είναι η Ελπίδα.
Στην εποχή του σκότους, ο Χριστός είναι το Φως.
Στην εποχή του μίσους, ο Χριστός είναι Αγάπη.
Στην εποχή της υποδούλωσης, ο Χριστός είναι η Απελευθέρωση.

Ας στρέψουμε τα βλέμματά μας στην φάτνη, εκεί που βρίσκεται το θείο Βρέφος και ας παρακαλέσουμε να ζεστάνει  και τις δικές μας καρδιές, να μας δώσει την ελπίδα που χρειαζόμαστε, να μας στηρίξει  στις δυσκολίες της ζωής, ανοίγοντας την ψυχή μας  για να γεννηθεί και στην δική μας φάτνη, την καρδιά μας και ποτέ να μη μας εγκαταλείψει.

Χρόνια Πολλά σε όλους!

Ευγένιος Τριβιζάς «Ένα δέντρο μια φορά The Boy And The Tree»

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΓΟΥΣ ΟΡΕΣΤΙΚΟΥ...





527 έτη οι Τούρκοι κατείχαν τη Δυτική Μακεδονία. Οι πρόγονοί μας έπραξαν το προς την πατρίδα ιερό τους χρέος. Μας παρέδωσαν μετά από πολλές και μεγάλες θυσίες, μετά από ποταμούς αιμάτων, πατρίδα ελεύθερη. Τιμή και δόξα σε όλους τους επώνυμους αλλά κυρίως τους ανώνυμους, αγωνιστές του 1912.
Εφέτος, στις 11 Νοεμβρίου 2015, συμπληρώνονται 103 χρόνια απ’ την απελευθέρωση της Καστοριάς και του Άργους Ορεστικού απ’ τους Τούρκους. Αξίζει να θυμηθούμε τους πρωταγωνιστές και τα γεγονότα εκείνης της περιόδου του Νοεμβρίου του 1912, που σηματοδότησαν μια νέα αρχή για την περιοχή μας.
Ο Ελληνικός Στρατός, μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης στις 26 Οκτωβρίου 1912, απελευθέρωσε τη Φλώρινα στις 7 Νοεμβρίου. Τμήμα του συντάγματος ιππικού διατάχθηκε να προχωρήσει προς κατάληψη της Καστοριάς. Το τμήμα είχε είκοσι επτά μόνο ιππείς και τελούσε υπό τις διαταγές των υπιλάρχων Ιωάννη Άρτη, ελευθερωτή της Φλώρινας, και Παναγιώτη Νικολαΐδη και του καστοριανού μακεδονομάχου ανθυπίλαρχου Φιλολάου Πηχεώνα. Τις πρωινές ώρες της 10 Νοεμβρίου 1912 το τμήμα αυτό έπιασε τον Απόσκεπο κι ο Άρτης έστειλε με ένα χωρικό στο μητροπολίτη Καστοριάς Ιωακείμ Λεπτίδη το ακόλουθο μήνυμα :
«Την πόλη έχουν κυκλώσει από παντού δυνάμεις 25.000 ανδρών, έτσι κάθε αντίσταση ή απόπειρα διαφυγής στρατού από την πόλη είναι αδύνατη. Επιθυμώ να μη καταστρέψω την πόλη. Σπεύσατε σε συνεννόηση με τον αρχηγό των δυνάμεων της πόλης, να παραδοθεί άνευ όρων εντός μιας ώρας από της λήψεως του παρόντος, αλλιώς ευρίσκομαι στην ανάγκην βομβαρδισμού της πόλεως πριν το βράδυ»
Ιωάννης Άρτης, υπίλαρχος
Πριν έρθει η απάντηση, ο από ανυπομονησία κι αγωνία διακατεχόμενος Άρτης διέταξε τον υπίλαρχο Νικολαΐδη να εισέλθει με δυο ιππείς στην Καστοριά και να πληροφορηθεί τα εκεί τεκταινόμενα. Ο Νικολαΐδης μπήκε στην πόλη και μετά την συνάντηση που είχε με το μητροπολίτη και το δήμαρχο Κωνσταντίνο Γούση επέστρεψε στον Απόσκεπο φέρνοντας την πληροφορία ότι ο αρχηγός του τουρκικού στρατού Μεχμέτ πασάς είχε εγκαταλείψει με τις δυνάμεις του την Καστοριά, πριν ο μητροπολίτης κι ο δήμαρχος προλάβουν να του επιδώσουν το μήνυμα.
Το πρωί της επομένης, 11 Νοεμβρίου 1912, αφού βεβαιώθηκε ότι δεν πρόκειται να εκδηλωθεί καμιά τουρκική αντίσταση, ο Άρτης έστειλε το Φιλόλαο Πηχεώνα στην Καστοριά να τοιχοκολλήσει σε κεντρικό εμφανές μέρος την διαταγή καταλήψεως της πόλης.
Το πρωί της 11ης Νοεμβρίου 1912, ημέρα Κυριακή, του Αγίου Μηνά, η Καστοριά είναι ελεύθερη. Την ίδια μέρα απελευθερώθηκε και η Χρούπιστα (το μετέπειτα Άργος Ορεστικό)."
         Ο Χρήστος Τυπάδης γράφει:
    "Τη αυτή, λοιπόν εσπέραν ανεχώρησεν και ο ενταύθα στρατός, μετά των δικαστικών υπαλλήλων και ότε την πρωίαν της Κυριακής εξήλθομεν, μετ΄απορίας μας δεν εβλέπομεν ουδένα στρατιώτην, καθότι δεν είχομεν γνώσιν εν Καστορία λαβόντων χώραν. Τη αυτή, λοιπόν, ημέρα, 11ην δηλ. του μηνός, ημέραν Κυριακήν και ώρα 7ην ήλθεν και ενταύθα κάποιος ανθυπίλαρχος Ζαχαρακόπουλος, συνοδευόμενος υπό πέντε ιππέων. Τη επομένη δε ενώ ανεμένομεν ελληνικόν στρατόν εκ Καστορίας, ήλθον αντάρται Κρητικοί περί τους 200."
Έτσι περιγράφονται τα γεγονότα για την απελευθέρωση της Μακεδονίας μας και της ιδιαίτερης πατρίδας μας από τον τουρκικό ζυγό.
         

Χάλκινα στο Άργος Ορεστικό 1970 - Νίκος Αδαμόπουλος (Τσιαφλάνης)

Ταξίδι στο παλιό Άργος Ορεστικό / Journey to old Argos Orestiko

Αφιέρωμα στο Άργος Ορεστικό

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015

Ε, καλά! Για όλα φταίει η δασκάλα;


Γράφει η Ελένη Αργυροπούλου
Ετοιμάζεστε να πάτε στο σχολείο να ενημερωθείτε για την πρόοδο των παιδιών σας, να συζητήσετε, να πάρετε τους βαθμούς τους... Δεν είναι καθόλου σπάνιο το γεγονός να ακούσετε κάτι που δε θα σας αρέσει είτε πρόκειται για το γνωστικό επίπεδο του παιδιού σας, είτε για τη συμπεριφορά του μέσα στην τάξη, τις διαπροσωπικές του σχέσεις κλπ.
Είναι φυσικό όλοι οι γονείς να θέλουν να ακούσουν τα καλύτερα για το παιδί τους ακόμη κι όταν ξέρουν ότι υπάρχουν πολλές ελλείψεις. Και τότε αντί να εκτιμηθεί η ειλικρίνεια του εκπαιδευτικού που έχει εντοπίσει ελλείψεις στο παιδί και θέλει να τις γνωστοποιήσει στο γονιό, ώστε από κοινού να προσπαθήσουν για το καλό του, ο γονιός αμέσως μετατρέπεται στην κουκουβάγια του παραμυθιού που το ΔΙΚΟ του παιδί ήταν το καλύτερο, το εξυπνότερο …κλπ κλπ.
Και όποιος είχε αντίθετη γνώμη δεν ήταν στα καλά του, στην προκειμένη περίπτωση η δασκάλα είναι ανίδεη, τεμπέλα, γεροντοκόρη και χίλια δυο κουσούρια έχει αφού δεν μπορεί να δει το τέλειο παιδί μας ως τέτοιο.
Ναι, έρχεται η στιγμή να αποδοθούν ευθύνες... κάτι μισόλογα μεταξύ μαμάδων «Εκείνο το παιδί το συμπαθεί πιο πολύ από το δικό μου η δασκάλα… Τον έχει βάλει στο μάτι η δασκάλα... Δεν τα εξήγησε σωστά... η δασκάλα!! Δεν τους έβαλε αρκετές ασκήσεις για το σπίτι η δασκάλα… τους έβαλε πάρα πολλά για το σπίτι ….»και η λίστα των κατηγοριών δεν έχει τέλος.
Δεν υπάρχει περίπτωση να σκεφτούμε ότι κάπου φταίξαμε κι εμείς ως γονείς αλλά και το ίδιο το παιδί που δεν πρόσεχε την ώρα της παράδοσης, που δε σέβεται τους κανόνες, που δεν έχει τη σωστή συμπεριφορά… Ποιος άραγε είναι υπεύθυνος που το παιδί όταν γυρνάει στο σπίτι πετάει την τσάντα και τρέχει να δει τηλεόραση, να παίξει και να βρει τους φίλους του μέχρι το βράδυ; Ποιος είναι υπεύθυνος να θέσει πρόγραμμα στο σπίτι για τις ώρες μελέτης και τα διαλείμματα, να βοηθήσει το παιδί σε τυχόν δυσκολίες και να φροντίσει ώστε αυτό να τρέφεται και να κοιμάται σωστά; Μήπως αντί να αποδίδουμε ευθύνες και να προσάπτουμε κατηγορίες σε όλους τους άλλους να δούμε τι είναι αυτό που μπορούμε να κάνουμε εμείς ως γονείς...
Αγαπάμε το παιδί μας, ναι, αλλά μήπως αυτό μας τυφλώνει και παραβλέπουμε κάποιες απαράδεκτες συμπεριφορές του; Το έχουμε μαλώσει όταν δεν υπακούει; Έχουμε παρατηρήσει πόσο συχνά χρησιμοποιεί άσχημο λεξιλόγιο και «σηκώνει» το χέρι του; Λέει ψέματα, κατηγορώντας για δική του αμέλεια τους άλλους και εμείς αμέσως το πιστεύουμε χωρίς να εξετάσουμε αν είναι όντως έτσι όπως τα λέει τα πράγματα;  Μήπως φέρνει ξένα πράγματα στο σπίτι και βρεθεί η δασκάλα σε δύσκολη θέση να μας ανακοινώσει πλήθος σκανταλιών του; Με τι τρόπο μιλάει στους γύρω του; Πόσο έχει εξασκηθεί να περιμένει να έρθει η σειρά του και να ακολουθεί κανόνες; Έχουν τεθεί όρια στο σπίτι και όταν τα παραβεί  κρατάμε το λόγο μας (ακολουθεί η συνέπεια που του είχαμε εξηγήσει από πριν ότι θα υπάρξει ή μας κάνει ό,τι θέλει;)
Tο συγχωρούμε αμέσως μετατρέποντάς το σε ένα μικρό τύραννο που αν δε γίνει το δικό του αρχίζει να κοπανάει το πόδι στο πάτωμα και να τσιρίζει μέχρι να ικανοποιήσουν και την τελευταία του επιθυμία;
Το να θέτουμε φραγμούς στα παιδιά και να βάζουμε κανόνες και απαγορεύσεις, το να μάθουν και το «όχι» πέρα από το «ναι» μόνο καλό μπορεί να τους κάνει αφού ούτως ή άλλως στη ζωή θα ανακαλύψουν και μόνα τους ότι δεν μπορούνε να τα έχουνε όλα και πως είναι απαραίτητο να σέβονται τα δικαιώματα των άλλων.
Όλη αυτή η εκπαίδευση πρέπει να αρχίζει από νωρίς, πριν το παιδί πάει στο σχολείο. Οπότε όταν σε μια τάξη υπάρχουν παιδιά ήρεμα και υπάκουα και άλλα που συμπεριφέρονται σαν θηρία στη ζούγκλα μια μικρή επίσκεψη στο περιβάλλον του κάθε παιδιού θα μας αποκαλύψει την ανατροφή του, που όταν είναι σωστή φαίνεται στα πρόσωπα των παιδιών και το αντίθετο-και σε αυτό αποκλειστική ευθύνη φέρουν οι γονείς.
Όλες αυτές οι απόψεις που παρουσιάστηκαν εδώ δεν αποσκοπούν στο να θέσουν στο απυρόβλητο τους εκπαιδευτικούς και να στοχοποιήσουν αποκλειστικά τους γονείς για όσα θέματα σχετίζονται με τα παιδιά. Επιπλέον να υπογραμμιστεί ότι πάντα θα υπάρχουν εξαιρέσεις όπως γονείς που αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και δάσκαλοι που όντως δε θα έπρεπε να ασκούν το επάγγελμα.
Επιμένω όμως πως επειδή είναι πολύ συνηθισμένα τα περιστατικά να δέχονται κατηγορίες οι δάσκαλοι για όλα, (μέχρι για την άσχημη συμπεριφορά παιδιών σε εξωσχολικό party -ναι το ακούσαμε κι αυτό) είναι καλή μια ώριμη αυτοκριτική από τον κάθε ένα και μια αξιοπρεπής ανάληψη ευθυνών ώστε να βοηθηθεί πραγματικά αυτός για τον οποίο πασχίζουν –ή θα έπρεπε να πασχίζουν αμφότεροι- δηλαδή το καλό του παιδιού.
Η Ελένη Αργυροπούλου - Εκπαιδευτικός Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

ΤΜΗΜΑ ΧΟΡΕΥΤΙΚΟΥ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ...


Στα πλαίσια προγράμματος Αγωγής Υγείας και Πολιτιστικών, μετά από πρόταση των παιδιών, συναίνεση των Εκπαιδευτικών και σε συνεργασία με το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του Σχολείου, από τις 19/10/2015 και κάθε Δευτέρα και Τετάρτη, από τις 18:00 μέχρι τις 20:00, τα παιδιά της ομάδας εργασίας του προγράμματος, καθώς και οι γονείς αυτών, θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν παραδοσιακούς χορούς, υπό την καθοδήγηση των υπευθύνων εκπαιδευτικών του προγράμματος, και τη βοήθεια της γνωστής σε όλους μας χοροδιδασκάλου κ. Βίκυς Σπυροπούλου.

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2015

ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΚΑΙ Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ...

Είναι μεγάλο πλεονέκτημα για τα αν οι γονείς τους έχουν ξεκαθαρισμένη στάση ζωής. Αν έχουν, δηλαδή, ήθος, με το οποίο κρίνουν τα γεγονότα. Το ήθος ενεργεί σαν οικοδομικό υλικό στο χαρακτήρα του παιδιού. Όσο πιο ξεκάθαρες και γεμάτες αποδοχή είναι οι αντιλήψεις σας για τον κόσμο, τόσο πιο σταθερά θα εδραιώνεται αυτή η ηθική στάση και τόσο πιο εύκολο θα είναι για τα παιδιά σας να προσαρμοστούν στους κοινωνικούς κανόνες.

Η στάση σας απέναντι στα προβλήματα της ζωής αποκαλύπτεται από τις συζητήσεις σας. Αυτά που ακούνε τα παιδιά στο σπίτι έχουν μεγάλη σημασία για την ανάπτυξή τους. Πρέπει να είστε προσεκτικοί μ’ αυτά που λέτε μπροστά στο παιδί σας, και ποτέ μην υποτιμάτε τη νοημοσύνη τον. Καταλαβαίνει πολύ περισσότερα απ’ όσα εσείς νομίζετε. Μπορεί να μη γνωρίζει ακόμα κάποιες λέξεις, αλλά κι απ’ την πολύ μικρή του ηλικία είναι ικανό να “πιάσει” το νόημα μιας συζήτησης ανάμεσα στους ενήλικους. Και, προσοχή:

Οι αισιόδοξες απόψεις -δικές σας ή του περιβάλλοντος σας- δεν είναι δυνατό να παρακινήσουν το παιδί στη χαρά της ζωής και τη δημιουργικότητα. Οι συνεχείς επικρίσεις σας για την κατάπτωση του ανθρώπου και τη διαφθορά του κόσμου δεν μπορούν να παρακινήσουν τα παιδιά, ώστε να γίνουν χρήσιμα μέλη της κοινωνίας.

Θα πρέπει να δείξετε στο παιδί την ομορφιά της ζωής και την αξία της Τέχνης. Το παιδί πρέπει να διδαχτεί να θαυμάζει τη Φύση και τη χαρά της γνώσης και του προβληματισμού. Θ’ αρχίσει να νιώθει ένα πρώιμο ενδιαφέρον γι’ αυτά τα πράγματα, αν εσείς του μιλάτε σχετικά την ώρα του φαγητού στο τραπέζι ή βγαίνοντας περίπατο μαζί του. Η ίδια η ατμόσφαιρα του σπιτιού, εκτός από τις ειδικές σχολικές ανάγκες, παίζει καθοδηγητικό ρόλο στη διανοητική, πνευματική και συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Ασκεί μια ζωντανή επίδραση πάνω στο χαρακτήρα του, στη νοοτροπία και στο ταμπεραμέντο του. Πολλή και κοπιαστική εργασία θα εξοικονομηθεί από την κατοπινή του εκπαίδευση, αν η ανατροφή του είναι ήρεμη και δημιουργική από τον πρώτο καιρό της κοινωνικής του ζωής μέσα στην οικογένεια.

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η ήρεμη οικογενειακή ατμόσφαιρα είναι δύσκολο να βρεθεί στην εποχή μας, μια εποχή ανασφάλειας, αβεβαιότητας και έντονου ανταγωνισμού. Οι γονείς, ωστόσο, μπορούν να φυλαχτούν απ’ τον πειρασμό και να μη ρίξουν το σφάλμα -για την έλλειψη αρμονίας- στις συνθήκες της ζωής τους, στους παππούδες, στα πεθερικά ή ο ένας στον άλλο. Αν γίνει αυτό, η ατμόσφαιρα στο σπίτι θα βαρύνει ακόμα πιο πολύ. Και θα φέρει κι άλλες συγκρούσεις. Μπορείτε να βελτιώσετε (ίσως και να αλλάξετε) τις συνθήκες αλλάζοντας τη δική σας συμπεριφορά, και προσπαθώντας με κάθε τρόπο να βελτιώσετε τη συμβολή σας στην αλλαγή αυτής της κατάστασης. Οι οικονομικές δυσκολίες, τα ελαττώματα του χαρακτήρα, η ασυμφωνία των γονιών, ο στενός χώρος στην κατοικία, οι ανεπιθύμητοι γείτονες ή συγγενείς, οι αρρώστιες - δηλαδή, η κάθε ανωμαλία στο οικογενειακό καθεστώς, η κάθε διατάραξη της γαλήνης- όλα αυτά απαιτούν ακόμη μεγαλύτερη προσοχή στον τρόπο που χρησιμοποιούμε για να τα αντιμετωπίσουμε. Η αγανάκτηση και η αποθάρρυνση, ένας καυγάς -ανεξάρτητα πόσο δικαιολογημένα ή κατανοητά είναι όλα αυτά- μπορούν να προσθέσουν νέες δυσκολίες στην, ήδη, δύσκολη κατάσταση, και να βλάψουν την ανάπτυξη του παιδιού, πολύ περισσότερο από τα ίδια δυσάρεστα γεγονότα ή καταστάσεις.