ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ...

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ...

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

1η Μαρτίου...Καλή Άνοιξη...

Καλό μήνα! Ξεχνιέται το έθιμο του "Μάρτη" (& Οι παροιμίες)


Η πρώτη μέρα του Μάρτη βρίσκει αρκετά παιδιά και μεγάλους να φορούν ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από κόκκινη και άσπρη κλωστή, το οποίο σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση προστατεύει τα πρόσωπα να μην καούν από τον πρώτο ήλιο της άνοιξης.
Πρόκειται για το έθιμο του «Μάρτη», το οποίο όμως απ' ό,τι φαίνεται ολοένα και φθίνει, καθώς σήμερα οι μητέρες δεν βάζουν στα παιδιά τους αυτό το βραχιολάκι, προτιμώντας άλλα, συνήθως πολύχρωμα και χρυσά.
Ωστόσο, παλαιότερα το έθιμο αυτό ήταν πολύ σημαντικό για τους ανθρώπους και όπως δήλωσε η διευθύντρια του Λαογραφικού και Εθνολογικού Μουσείου Μακεδονίας - Θράκης, Νέλλη Μελίδου - Κεφαλά, «σε ορισμένα μέρη της Ελλάδας έβαζαν Μάρτη ακόμη και στα μωρά, γύρω από το λαιμουδάκι τους».
Σύμφωνα με την παράδοση, ο «Μάρτης» φτιάχνεται την τελευταία μέρα του Φεβρουαρίου και φοριέται από την 1η Μαρτίου έως και τα τέλη του μήνα. Εκτός όμως από τους ανθρώπους, σε κάποιες περιοχές της χώρας κρεμούσαν την κλωστή όλη τη νύχτα στα κλαδιά μιας τριανταφυλλιάς για να χαρίσουν ανθοφορία, ενώ σε άλλες περιοχές την έβαζαν γύρω από τις στάμνες για να διατηρήσουν κρύο το νερό από τον ήλιο.
Στους κατοίκους παλαιότερα, σύμφωνα με την κ. Μελίδου - Κεφαλά, υπήρχε η προσδοκία για έναν ζεστό Μάρτιο, χωρίς όμως ξαφνικές κακοκαιρίες, γεγονός που θα σήμαινε ικανοποιητική ανθοφορία και βλάστηση.
«Σε ορισμένα μέρη, λένε ότι τον Μάρτιο πέφτει ένα κάρβουνο από τον ουρανό στη γη και έτσι αρχίζει να ζεσταίνεται η ατμόσφαιρα και να ανθίζουν τα δέντρα», πρόσθεσε η διευθύντρια του Λαογραφικού Μουσείου.

ΜΑΡΤΗΣ Ή ΜΑΡΤΙΑ

Ο «Μάρτης» ή «Μαρτιά» είναι ένα παμπάλαιο έθιμο, με βαλκανική διασπορά. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια. Οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων έδεναν μια κλωστή, την «Κρόκη», στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι. Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον «Μάρτη» ή «Μαρτιά». Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο «Μάρτης» προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι.
Σε μερικές περιοχές ο Μάρτης φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σαν δαχτυλίδι για να μην σκοντάφτει ο κάτοχός του. Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα, ή το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να τον πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους.
Το έθιμο του Μάρτη γιορτάζεται ίδιο και απαράλλαχτο στα Σκόπια με την ονομασία «Μάρτινκα» και στην Αλβανία ως «Βερόρε». Οι κάτοικοι των δυο γειτονικών μας χωρών φορούν βραχιόλια από κόκκινη και άσπρη κλωστή για να μην τους «πιάσει» ο ήλιος, τα οποία και βγάζουν στα τέλη του μήνα ή όταν δουν το πρώτο χελιδόνι. Άλλοι πάλι, δένουν τον «Μάρτη» σε κάποιο καρποφόρο δέντρο, ώστε να του χαρίσουν ανθοφορία, ενώ μερικοί τον τοποθετούν κάτω από μια πέτρα κι αν την επόμενη ημέρα βρουν δίπλα της ένα σκουλήκι, σημαίνει ότι η υπόλοιπη χρονιά θα είναι πολύ καλή.
Τηρώντας παραδόσεις και έθιμα αιώνων, οι Βούλγαροι, την πρώτη ημέρα του Μάρτη, φορούν στο πέτο τους στολίδια φτιαγμένα από άσπρες και κόκκινες κλωστές που αποκαλούνται «Μαρτενίτσα». Σε ορισμένες περιοχές της Βουλγαρίας, οι κάτοικοι τοποθετούν έξω από τα σπίτια τους ένα κομμάτι κόκκινου υφάσματος για να μην τους «κάψει η γιαγιά Μάρτα» (Μπάμπα Μάρτα, στα βουλγαρικά), που είναι η θηλυκή προσωποποίηση του μήνα Μάρτη. Η «Μαρτενίτσα» λειτουργεί στη συνείδηση του βουλγαρικού λαού ως φυλαχτό, το οποίο μάλιστα είθισται να προσφέρεται ως δώρο μεταξύ των μελών της οικογένειας, συνοδευόμενο από ευχές για υγεία και ευημερία.
Το ασπροκόκκινο στολίδι της 1ης του Μάρτη φέρει στα ρουμανικά την ονομασία «Μαρτιζόρ». Η κόκκινη κλωστή συμβολίζει την αγάπη για το ωραίο και η άσπρη την αγνότητα του φυτού χιονόφιλος, που ανθίζει τον Μάρτιο και είναι στενά συνδεδεμένο με αρκετά έθιμα και παραδόσεις της Ρουμανίας. Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Θεός - Ήλιος μεταμορφώθηκε σε νεαρό άνδρα και κατέβηκε στη Γη για να πάρει μέρος σε μια γιορτή. Τον απήγαγε, όμως, ένας δράκος, με αποτέλεσμα να χαθεί και να βυθιστεί ο κόσμος στο σκοτάδι.
Μια ημέρα ένας νεαρός, μαζί με τους συντρόφους του σκότωσε τον δράκο και απελευθέρωσε τον Ήλιο, φέροντας την άνοιξη. Ο νεαρός έχασε τη ζωή του και το αίμα του -λέει ο μύθος- έβαψε κόκκινο το χιόνι. Από τότε, συνηθίζεται την 1η του Μάρτη όλοι οι νεαροί να πλέκουν το «Μαρτισόρ», με κόκκινη κλωστή που συμβολίζει το αίμα του νεαρού άνδρα και την αγάπη προς τη θυσία και άσπρη που συμβολίζει την αγνότητα.



ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΡΤΗ

Καλό μήνα! Ο Μάρτης είναι ένας μήνας με πολλές παροιμίες κυρίως λόγω του άστατου καιρού του, ας της δούμε και όσοι έχουν και άλλες να μας τις στείλουν.

Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης.

Μάρτης είναι χάδια κάνει, πότε κλαίει και πότε γελάει.

«Τον Μάρτη χιόνι βούτυρο,
μα σαν παγώσει μάρμαρο.»

«Aκόμη και στις δεκαοχτώ
έχει το μάτι του ανοιχτό.»

«Aκόμη στις δεκαοχτώ,
ψοφάει η πέρδικα στ' αυγό.
Λένε και στις τριάντα,
μα δεν ηξεύρω γιάντα.»

«Το Μάρτη φύλα(ξε) άχερα,
μη χάσεις το ζευγάρι.»

«Τσοπάνη μου την κάπα σου,
το Μάρτη φύλαγε την.»

«Όλες του Μάρτη φύλαγε και τ' Απριλίου τις δώδεκα,
ότι ακόμη και στις δεκαοχτώ πέρδικα ψόφησε στ' αβγό.»

«Ο Αύγουστος για τα πανιά κι ο Μάρτης για τα ξύλα.»

«Mάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης.
Και σαν τύχει και θυμώσει, μες στο χιόνι θα μας χώσει.»

«Tο Mάρτη ξύλα φύλαγε,
μην κάψεις τα παλούκια.»

«Στων αμαρτωλών τη χώρα,
το Mαρτάπριλο χιονίζει.»

Σε κάποιες παροιμίες του μήνα, φαίνεται η επιθυμία των γεωργών να βρέξει τον Μάρτιο:

«Μάρτης έβρεχε,
θεριστής χαιρότανε.»

«Μάρτης βρέχει;
Ποτέ μην πάψει.»

«Κάλλιο Μάρτης στις γωνιές,
παρά Μάρτης στις αυλές»

«Κάλλιο Μάρτης καρβουνιάρης,
παρά Μάρτης λιοπυριάρης.»

«Μάρτης βροχερός,
θεριστής κουραστικός.»

«Μάρτης κλαψής,
θεριστής χαρούμενος.»

«Βροντή Μαρτιού,
φίλεμα με καρύδια.»

«Μάρτης πουκαμισάς,
δεν σου δίνει να μασάς.»

«Mάρτης άβροχος,
μούστος άμετρος.»

«Aν κάνει ο Mάρτης δυο νερά κι ο Aπρίλης πέντε - δέκα,
να δεις το κοντοκρίθαρο πως στρίβει το μουστάκι,
να δεις και τις αρχόντισσες πως ψιλοκλεισιρίζουν,
να δεις και τη φτωχολογιά πως ψιλοκοσκινάει.»

«Σαν ρίξει ο Μάρτης μια βροχή κι Απρίλης άλλη μία,
να δεις κουλούρες στρογγυλές και πίττες σαν αλώνι.»

«Σαν ρίξει ο Μάρτης δυο νερά κι Απρίλης άλλο ένα
χαράς σ' εκείνο το ζευγά που ‘χει πολλά σπαρμένα.»

Οι μεταβολές του καιρό τον μήνα αυτό είναι απότομες και ξαφνικές. Αυτό το γεγονός έχει σχολιαστεί και από τις παροιμίες:

«Ο Μάρτης το πρωί το ψόφησε,
και το βράδυ το βρόμισε.»

«Ο Μάρτης ο πεντάγνωμος,
πέντε φορές εχιόνισε,
και πάλι το μετάνιωσε,
πως δεν εξαναχιόνισε»

«O Μάρτης ο κλαψόγελος»

«O Mάρτης το πρωί χιόνισε,
κι ο γάιδαρος ψόφησε (από το κρύο).
Το μεσημέρι βρώμισε (από τη ζέστη),
και το βράδυ τον πήρε το ποτάμι (από τη βροχή).»

«Του Mάρτη του αρέσει,
να είναι πάντα στο διπλό,
μια στις δέκα να έχει ήλιο,
και τις άλλες ξυλιασμό.»

Κάποιες παροιμίες θέλουν τον Μάρτιο να ξεκινά το καλοκαίρι και η ζέστη:

«Από Μαρτιού πουκάμισο,
κι απ' Αύγουστο σεγκούνι.»

«Ο Μάρτης έχει τ' όνομα,
κι ο Απρίλης τα λουλούδια»

Για την εαρινή ισημερία στις 21 Μαρτίου υπάρχει η παροιμία:

«Του Μάρτη και του Τρυγητή ίσα τα ημερόνυχτια»

Κάποιες παροιμίες αναφέρονται στον ήλιο του Μαρτίου:

«Του Μάρτη ο ήλιος βάφει,
και πέντε μήνες δεν ξεβάφει.»

«Ο ήλιος του Μαρτιού,
τρυπάει κέρατο βοδιού.»

«Ο καλός Μάρτης στα κάρβουνα,
κι' ο κακός στον ήλιο.»

«Του Μάρτη οι αυγές με κάψανε,
του Μάη τα μεσημέρια.»

«Οπόχει κόρην ακριβή,
το Μάρτη ήλιος μην τη δει».

Και φυσικά η πιο γνωστή παροιμία του μήνα:

«Λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή;»

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

Τα όρια...και στο σπίτι.

Όταν χάνονται τα όρια στο σπίτι…

Δε μας ακούει ποτέ…
Δεν κάνει ό, τι του ζητάμε..
Δε σέβεται τους κανόνες…
Δεν καταλαβαίνει από τιμωρίες…
Κάνει εκείνο κουμάντο στο σπίτι…
Δεν έχει πρόγραμμα…
Δυσκολεύεται να αρχίσει τη μελέτη του…
Δε μαζεύει τα παιχνίδια του…
Κάνει εκρήξεις θυμού…
Βρίζει… φωνάζει… γίνεται ανεξέλεγκτος
Γίνεται επιθετικός με τον αδερφό του/ την αδερφή του…
Πλακώνονται συνέχεια μεταξύ τους…
Κάνει του κεφαλιού του… δε σέβεται κανέναν…
όρια στο σπίτι
Στην κλινική πράξη, από τα πιο συχνά αιτήματα των γονέων είναι η οριοθέτηση μιας κακής ή ανεξέλεγκτης συμπεριφοράς του παιδιού, η υπακοή στους κανόνες, η συμμόρφωση. Για να μπορέσουμε να δουλέψουμε αυτά τα αιτήματα πρέπει να σταθούμε και να εξετάσουμε τον τρόπο που σχετίζεται το παιδί με το γονιό.
Γιατί το παιδί υιοθετεί μια τέτοια συμπεριφορά; Γιατί του είναι τόσο δύσκολο να συμμορφωθεί με τους κανόνες; Πώς έχει επενδύσει στη σχέση του με το γονέα; Πώς διαμορφώνεται η επικοινωνία μεταξύ των μελών της οικογένειας; Τι θέλει να μας πει με τη συμπεριφορά του και πώς μπορούμε να χειριστούμε καταστάσεις που ξεφεύγουν συχνά απ’ τον έλεγχο;
Από τα πρώτα κιόλας χρόνια που το παιδί αναπτύσσεται, χρειάζεται να ζει σε ένα ξεκάθαρο και οριοθετημένο πλαίσιο το οποίο διαμορφώνουν με τη στάση και τη συμπεριφορά τους οι ενήλικες και ιδιαιτέρως οι γονείς. Η οριοθέτηση και το ξεκάθαρο πλαίσιο περιλαμβάνουν:
  • στοιχειώδεις κανόνες, ανάλογους με την ηλικία του παιδιού, τις ανάγκες του παιδιού και της οικογένειας, τις προτεραιότητες που θέτουν οι γονείς
  • τους ρόλους και τις ευθύνες που αναλαμβάνει κάθε μέλος της οικογένειας ανάλογα με την ηλικία, τις ανάγκες που διαμορφώνονται, τις επιθυμίες και τις δυνατότητές του
  • τον τρόπο που αντιλαμβάνεται το παιδί τους γονείς. Οι γονείς χρειάζεται να γίνονται αντιληπτοί στο παιδί όχι μόνο ως γονείς αλλά και ως «ζεύγος». Έχουν μία ιδιαίτερη σχέση από την οποία αποκλείεται το παιδί, έχουν το δικό τους χώρο ως ζευγάρι αλλά και το δικό τους προσωπικό χώρο ως άνθρωποι (τη δική τους δουλειά από την οποία αποκλείεται το παιδί ή τις δικές τους ενασχολήσεις ανεξαρτήτως του χρόνου που αφιερώνουν στο παιδί). Καλό είναι οι γονείς να ενισχύουν τους υπόλοιπους ρόλους που έχουν μέσα και έξω από το σπίτι και να μην ξεχνούν ότι είναι και άλλα πράματα πέρα από «γονείς».
  • την κοινή στάση των γονέων απέναντι σε μία συμπεριφορά του παιδιού. Είναι λογικό να υπάρχουν συχνά διαφωνίες στον τρόπο διαπαιδαγώγησης και αντιμετώπισης διαφόρων καταστάσεων που σχετίζονται με τη συμπεριφορά και τα αιτήματα του παιδιού. Ο κάθε γονιός έχει τα δικά του βιώματα και τις δικές του πεποιθήσεις για το μεγάλωμα ενός παιδιού. Πέρα, όμως, από τις προσωπικές διαφωνίες χρειάζεται να γίνονται αμοιβαίες υποχωρήσεις και τα μηνύματα που δίνονται μπροστά στο παιδί να είναι ξεκάθαρα, συγκεκριμένα και όχι διφορούμενα. Όταν το παιδί αντιληφθεί ότι υπάρχει σύγκρουση μηνυμάτων, ότι άλλα λέει ο ένας γονιός και άλλα λέει ο άλλος ή ακόμα ότι ο ίδιος ο γονιός αναιρεί με τις πράξεις του τα λόγια του, τότε βιώνει ένα ασαφές πλαίσιο στο οποίο καλείται να ανταποκριθεί και να κρίνει το ίδιο τι είναι το σωστό να κάνει. Πώς όμως είναι δυνατόν να βάλουμε ένα παιδί να αναλάβει ρόλο «ενήλικα» και να κρίνει τι τελικά είναι σωστό και τι όχι; Ποια από τις δύο εκδοχές των γονέων πρέπει να ακολουθήσει;
Σημαντικό ρόλο παίζει επίσης και η μορφή που παίρνει η επικοινωνία μεταξύ των μελών. Κάτω από τι πλαίσιο γίνεται και με τι προθέσεις; Αφήνεται χώρος στο κάθε μέλος να εκφραστεί και να εκδηλώσει τη γνώμη, τον τρόπο σκέψης και τα συναισθήματά του; Αντιμετωπίζεται κάθε μέλος χωρίς προκατάληψη; Είναι αποδεκτό; Γίνονται σεβαστές οι δυσκολίες; Υπάρχει η διάθεση για συζήτηση- διάλογο και κοινό προβληματισμό ή επικρατεί ένα μοτίβο συνεχούς αμφισβήτησης, τιμωρίας, υποβάθμισης των δυσκολιών, επικριτικής διάθεσης;
Για να μπορέσουμε να επιλύσουμε θέματα που αφορούν στη συμπεριφορά των παιδιών μέσα στο οικογενειακό πλαίσιο χρειάζεται να λάβουμε υπόψη μας τον τρόπο με τον οποίο σχετίζεται το παιδί με τους γονείς καθώς και τον τρόπο που οι ίδιοι οι γονείς σχετίζονται, αλληλεπιδρούν και επικοινωνούν με το παιδί. Ένα σαφές και ξεκάθαρο πλαίσιο, που δεν αφήνει ερωτηματικά και αμφιβολίες, μία σταθερή δομή και ένα πρόσφορο έδαφος για ουσιαστική επικοινωνία είναι βασικά συστατικά για μια υγιή σχέση και κατά συνέπεια για τη μείωση ανεπιθύμητων συμπεριφορών που συχνά φέρνουν σε δύσκολη θέση τους γονείς.“Οριοθέτηση Συμπεριφοράς στο Σπίτι”

Οι… άγνωστες αισθήσεις


 Αιθουσαία αίσθηση

Print Friendly

Αιθουσαία αίσθηση 
“Η σχέση μας με τη βαρύτητα προηγείται της σχέσης μας με τη μητέρα μας”
σύμφωνα με την A. Jean Ayres, Αμερικανίδα εργοθεραπεύτρια που εμπνεύστηκε τη θεωρία της αισθητηριακής ολοκλήρωσης και αφιέρωσε τη ζωή της στην έρευνα των νευροβιολογικών λειτουργιών και της διαδικασίας μάθησης του εγκεφάλου.
Ακριβώς αυτήν την σχέση μας με την βαρύτητα ανά πάσα στιγμή την γνωρίζουμε χάρη σε ένα αισθητηριακό σύστημα, παρόμοιο με το ακουστικό ή το οπτικό, που ονομάζεται αιθουσαίο σύστημα. Βρίσκεται στο εσωτερικό αυτί και μας βοηθά να καταλάβουμε τη θέση μας στον χώρο, από τη θέση στην οποία βρίσκεται το κεφάλι μας.  Έτσι ξέρουμε λοιπόν αν στεκόμαστε όρθια ή ανάποδα, ακόμα και αν δεν έχουμε τα μάτια μας ανοικτά! Επίσης αν είμαστε ακίνητοι ή αν κινούμαστε, προς ποια κατεύθυνση και με τι ταχύτητα.
Ας δούμε μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το αιθουσαίο σύστημα:
  1. Έχει πολύ σημαντικό ρυθμιστικό ρόλο σε σχέση με τα υπόλοιπα αισθητηριακά συστήματα (πχ απτικό, οπτικό, ακουστικό) και η σωστή λειτουργία του είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχή ερμηνεία των ερεθισμάτων που λαμβάνουμε από εκείνα.
  2. Τα παιδιά, τα πρώτα χρόνια της ζωής τους περνούν πολύ χρόνο αναπτύσσοντας τη σχέση τους με τη βαρύτητα. Η ασφάλεια ενάντια στη βαρύτητα είναι τόσο σημαντική για την ανάπτυξή τους, που ενστικτωδώς πειραματίζονται συνέχεια με το αιθουσαίο τους σύστημα, δοκιμάζοντας τα όριά τους. Σκαρφαλώνουν για να πηδήξουν από πολύ ψηλά, γυρνάνε συνεχώς γύρω από τον εαυτό τους, φέρνουν το σώμα τους σε “δύσκολες” θέσεις (κατακόρυφα, τούμπες κλπ).
  3. Επηρεάζει τον μυικό τόνο και τη στάση του σώματός μας, δίνοντας συνεχώς εντολές στους μύες για το πόσο θα πρέπει να ενεργοποιούνται κάθε στιγμή για να διατηρήσουν το σώμα σε θέση ενάντια στη βαρύτητα.
  4. Σταθεροποιεί το οπτικό πεδίο προσαρμόζοντας τη θέση των ματιών καθώς το κεφάλι και ο αυχένας κινούνται. Έτσι τα μάτια μπορούν να κοιτούν σταθερά κάτι μπροστά ενώ κινούμαστε. Η ικανότητα οπτικής εστίασης και γρήγορης οπτικής σάρωσης (όπως για παράδειγμα όταν διαβάζουμε) συνδέεται άμεσα με την ωρίμανση του αιθουσαίου συστήματος). Συχνά παιδιά με δυσκολίες στην ανάγνωση παρουσιάζουν ελλιπή αιθουσαία επεξεργασία.
  5. Συνδέεται με το ακουστικό σύστημα. Ανατομικά βρίσκονται πολύ κοντά, ωστόσο και λειτουργικά συχνά επικοινωνούν. Και τα δύο συστήματα ανταποκρίνονται στη δόνηση. Κάθε φορά που ακούμε έναν ήχο ενεργοποιούνται οι υποδοχείς της βαρύτητας και κάθε φορά που κινούμαστε, ενεργοποιούνται οι ακουστικοί υποδοχείς. Δεν είναι τυχαίο που με το άκουσμα μουσικής αυθόρμητα κινούμαστε στον ρυθμό της!
  6. Έρευνες έχουν δείξει ότι η αιθουσαία ενεργοποίηση μπορεί να αυξήσει την αυθόρμητη παραγωγή ήχων/ομιλίας, γεγονός που σημαίνει ότι η κίνηση βοηθά σημαντικά παιδιά με καθυστέρηση στην ανάπτυξη ομιλίας.
  7. Βοηθά την ρύθμιση της εγρήγορσής μας. Η αργή, ρυθμική κίνηση του σώματός μας (και κατ’ επέκταση του αιθουσαίου) μας χαλαρώνει, ενώ αντίθετα η γρήγορη, άρρυθμη κίνηση μας ενεργοποιεί.
  8. Όποιος έχει νιώσει ναυτία στο αυτοκίνητο ή στο καράβι, τότε έχει βιώσει την επίδραση της υπερβολικής λειτουργίας του αιθουσαίου στο πεπτικό σύστημα. Να κάτι ακόμα που συνδέεται μαζί του!
  9. Δουλεύει 24 ώρες το 24ωρο, αφού η έλξη της βαρύτητας υπάρχει πάντα και επηρεάζει καθετί που κάνουμε. Επομένως είναι υψίστης σημασίας να λειτουργεί ομαλά…
Το παιδί αναπτύσσει το αιθουσαίο του σύστημα όταν…
Αιθουσαία αίσθηση
  • Χοροπηδά όρθιο στο τραμπολίνο ή καθιστό σε μια μεγάλη μπάλα
  • Κουνιέται γρήγορα ή αργά σε κούνιες όλων των τύπων (μπρος/πίσω ή σε στροφές)
  • Σκαρφαλώνει
  • Κάνει ποδήλατο ή πατίνι
  • Στέκεται ανάποδα κρεμασμένο από μπάρα/από την αγκαλιά μας/από την άκρη του καναπέ (φέρνει το κεφάλι προς τα κάτω)
  • Κάνει αλογάκι ή κάθεται σε κουνιστή καρέκλα
  • Κάνει τσουλήθρα ή τραμπάλα ή γύρω-γύρω-όλοι στην παιδική χαρά
  • Τρέχει/περπατά, ειδικά σε ανώμαλες ή ασταθείς επιφάνειες (πχ στρώμα νερού, άμμος)
Ανησυχητικές ενδείξεις πιθανής μη φυσιολογικής λειτουργίας του αιθουσαίου συστήματος:
Το παιδί…
  • Φοβάται τα ύψη ή δραστηριότητες στις οποίες τα πόδια χάνουν την επαφή με το έδαφος
  • Αποφεύγει τον εξοπλισμό στην παιδική χαρά (κούνια, τσουλήθρα κλπ)
  • Ζαλίζεται εύκολα (πχ στο αυτοκίνητο, σε ασανσέρ, σε κυλιόμενες σκάλες) ή αντίθετα φαίνεται να μην ζαλίζεται ποτέ (ούτε όταν θα έπρεπε!)
  • Δεν πηδά εύκολα από μικρό ύψος ή επιτόπου, αποφεύγει τις τούμπες
  • Δεν υπολογίζει σωστά τον χώρο/τις αποστάσεις
  • Έχει φτωχές δεξιότητες ισορροπίας
  • Κινείται “μονοκόμματα”, αποφεύγοντας να σκύψει το κεφάλι προς το έδαφος (έχει συνήθως το κεφάλι σε σταθερή όρθια θέση σε οποιαδήποτε κίνηση)
  • Βρίσκεται σε συνεχή κίνηση ή είναι ασυνήθιστα ληθαργικό ή παρουσιάζει και τις δύο αυτές καταστάσεις μέσα στη μέρα (ασυνήθιστα επίπεδα εγρήγορσης/ενέργειας)
Ενθαρρύνουμε τα παιδιά να πειραματιστούν με τα όρια των κινητικών τους ικανοτήτων, γιατί έτσι βάζουν μια καλή βάση για την ανάπτυξη πολλών άλλων δεξιοτήτων. Σε κάθε περίπτωση ωστόσο θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε υπάρχοντες φόβους και αδυναμίες με σεβασμό στο παιδί.
Αν εντοπίζετε δυσκολίες στο παιδί ή έχετε κάποιους προβληματισμούς, καλό θα ήταν να συμβουλευτείτε έναν εργοθεραπευτή με εκπαίδευση στην Αισθητηριακή Ολοκλήρωση.

Πηγές
- “Sensory Integration and the child”, A. Jean Ayres.
- “Raising a sensory smart child”, L. Biel, N. Peske
- “Building bridges through sensory integration”, E. Yack, P. Aquilla, S. Sutton

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ!!!

ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ 
Πιθανόν να έχετε ήδη ακούσει ότι είμαστε η γενιά με τα πιο υπέρβαρα παιδιά στην ιστορία. Στις 21 Ιανουαρίου 2011, το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), κυκλοφόρησε καινούργια στατιστικά στοιχεία. Αυτό που είναι εκπληκτικό είναι ότι το πρόβλημα δεν μένει το ίδιο, αλλά συνεχίζει να αυξάνεται, χρόνο με το χρόνο. Δεν υπήρξε καμία αύξηση μεταξύ του 1960 και του 1980, αλλά από το 1980 και μετά το ποσοστό των υπέρβαρων παιδιών έχει αρχίσει να αυξάνεται επικίνδυνα. Σύμφωνα με το CDC, το 17% ή 12,5 εκατομμύρια παιδιά και έφηβοι είναι παχύσαρκοι.
Η παχυσαρκία στα παιδιά έχει γίνει κυριολεκτικά επιδημία. Αν δεν φροντίσουμε να διδάξουμε στα παιδιά την υγιεινή διατροφή, οι προοπτικές για τη μακροπρόθεσμη υγεία τους θα είναι ζοφερές.

Τι είναι η παχυσαρκία;
Η παχυσαρκία, είναι η γενικευμένη συσσώρευση λίπους τόσο κάτω από το δέρμα αλλά και σ' ολόκληρο το σώμα. Μερικά παιδιά είναι μεγαλόσωμα επειδή έχουν κατασκευαστικά μεγάλο και βαρύ σκελετό, το αυξημένο βάρος δεν δηλώνει απαραίτητα παχυσαρκία. Υπάρχουν γενικές κατευθυντήριες γραμμές για το πιο είναι κατάλληλο βάρος ανάλογα με ύψος του παιδιού.
Η παχυσαρκία συνήθως προκαλείται από υπερβολική λήψη φαγητού σε συνδυασμό με λιγότερη σωματική δραστηριότητα από τις ατομικές ανάγκες. Ορισμένα παιδιά έχουν κληρονομήσει μια γενετική προδιάθεση για παχυσαρκία. Μπορούν να ακολουθούν την ίδια διατροφή, όπως άλλα λεπτότερα παιδιά, αλλά αποθηκεύουν τις περισσότερες από τις θερμίδες που προσλαμβάνουν ως λίπος.
Το σώμα αποθηκεύει το νέο λίπος είτε με την αύξηση του αριθμού των λιποκυττάρων ή με αύξηση του μεγέθους των ήδη υπαρχόντων κυττάρων. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τον έλεγχο της παιδικής παχυσαρκίας καθώς τα νέα λιποκύτταρα σχηματίζονται κυρίως κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Η συσσώρευση μεγάλου αριθμού λιποκυττάρων στην παιδική ηλικία καθιστά πιο δύσκολη την καταπολέμηση της παχυσαρκίας στην ενήλικη ζωή.

Ποια παιδιά νοσούν από παχυσαρκία;
Τα υπέρβαρα τα παιδιά δεν είναι πάντα λαίμαργα και τεμπέλικα. Στην πραγματικότητα, πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι μερικά παχύσαρκα παιδιά δεν τρώνε περισσότερες θερμίδες από τους συνομηλίκους τους. Τα παχύσαρκα παιδιά χρειάζονται λιγότερη ποσότητα φαγητού και περισσότερη δραστηριότητα από τους συνομηλίκους τους.
Μια ποικιλία από ορμονικές διαταραχές, όπως προβλήματα με την ινσουλίνη, τις ορμόνες του υποθαλάμου και της υπόφυσης και τις θυρεοειδικές ορμόνες, μπορεί να προκαλέσουν σοβαρή παχυσαρκία.
Υπάρχουν επίσης μια σειρά από σπάνια κληρονομική σύνδρομα (όπως σ.Laurence-Moon-Biedl, σύνδρομο Prader-Willi, και σύνδρομο Cushing) που χαρακτηρίζονται από παχυσαρκία.
Σε περίπτωση που το ύψος ενός παιδιού είναι καλό ή προχωρημένο για την ηλικία του, οι παραπάνω ιατρικές παθήσεις είναι εξαιρετικά απίθανες. Από την άλλη πλευρά, ένα παχύσαρκο παιδί με αργή ανάπτυξη ύψους θα πρέπει οπωσδήποτε να αξιολογείται.

Ποιες είναι οι επιπλοκές της παχυσαρκίας;
Η παχυσαρκία μπορεί να οδηγήσει σε πολλά άλλα προβλήματα υγείας, όπως διαβήτη, υψηλή πίεση του αίματος, και άσθμα. Στην πραγματικότητα, με την αύξηση της παιδικής παχυσαρκίας, βλέπουμε επίσης μια ανησυχητική αύξηση του ποσοστού εφηβικής υψηλής αρτηριακής πίεσης, υψηλής χοληστερόλης και διαβήτη!

Πώς γίνεται η διάγνωση της παχυσαρκίας;
Τα διαγράμματα ανάπτυξης(καμπύλες αύξησης) μπορούν να μας βοηθήσουν να δούμε με ακρίβεια πώς τα παιδιά μας μεγαλώνουν. Η καμπύλη ΔΜΣ(δείκτη μάζας σώματος), ειδικότερα, μπορεί να μας δώσει έγκαιρη προειδοποίηση, ακόμη και προτού ένα παιδί γίνει πραγματικά υπέρβαρο.

Πώς αντιμετωπίζεται η παχυσαρκία;
Η παχυσαρκία μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί, δεδομένου ότι πρέπει να γίνει μόνιμη αλλαγή στις βασικές διατροφικές συνήθειες και την σωματική δραστηριότητα του παιδιού. Για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να αλλάξουν οι διατροφικές συνήθειες όλης της οικογένειας.
Ολόκληρη η οικογένεια πρέπει ν' ακολουθήσει προσαρμοσμένο διαιτολόγιο . Φρούτα, λαχανικά και δημητριακά ολικής αλέσεως θα πρέπει να αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της διατροφής.
Παράλληλα με την αλλαγή των διατροφικών συνηθειών της οικογένειας, πρέπει ν 'αυξηθεί το ημερήσια επίπεδο δραστηριότητας της με σωματική άσκηση.
Οι περισσότερες οικογένειες δεν είναι σε θέση να κάνουν αυτές τις αλλαγές στον τρόπο ζωής από μόνες τους, και θα επωφεληθούν από την παρακολούθηση από κάποιον ειδικό διατροφολόγο, τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα για 12 εβδομάδες. Η παρακολούθηση πρέπει να συνεχιστεί τουλάχιστον σε μηνιαία βάση για το υπόλοιπο του πρώτου έτους, και στη συνέχεια κάθε 3 έως 4 μήνες έως ότου οι νέες συνήθειες έχουν πολύ βαθιά ριζωθεί.

Πώς μπορεί η παχυσαρκία να προληφθεί;
Τα μωρά που θηλάζουν έχουν 30 τοις εκατό λιγότερο κίνδυνο για παχυσαρκία.
Η σωστή διατροφή χωρίς πολλά γλυκά και λιπαρές τροφές, η αποφυγή των αναψυκτικών και η μη υπερβολική κατανάλωση φαγητού μπορεί να αποτρέψει την παχυσαρκία.
Είτε το παιδί σας είναι μωρό είτε έφηβος, τώρα είναι η καλύτερη στιγμή για να βεβαιωθείτε ότι έχει τουλάχιστον 60 λεπτά κάθε μέρα φυσική δραστηριότητα, μέσω του παιχνιδιού ή ακόμη καλύτερα μέσω του αθλητισμού. Ένα από τα σημαντικότερα καθήκοντά των γονιών είναι να διδάξουν στα παιδιά τους κανόνες υγιεινής διατροφής και σωματικής άσκησης.


Ευγενία Καράμπελα Παιδίατρος

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ...

Να πως επηρεάζει η τηλεόραση τα παιδιά

παιδιά τν

Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας που βλέπουν τηλεόραση περισσότερο από δύο ώρες την ημέρα διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν προβλήματα προσοχής όταν γίνουν έφηβοι.

Η μελέτη κατέγραψε αύξηση κατά 40% στα προβλήματα πνευματικής συγκέντρωσης και προσοχής μεταξύ των αγοριών και των κοριτσιών που έβλεπαν πολλή τηλεόραση – μία αύξηση που ήταν ανεξάρτητη από το αν είχε γίνει διάγνωση της διαταραχής ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας πριν από την εφηβεία.
Η σχέση τηλεόρασης-προσοχής τεκμηριώθηκε σε μελέτη περισσότερων από 1.000 παιδιών από τη Νέα Ζηλανδία. Στις ηλικίες 5 έως 11 ετών, τα παιδιά έβλεπαν κατά μέσον όρο 2,05 ώρες τηλεόραση την ημέρα. Από την ηλικία των 13 έως τα 15 τους χρόνια, οι ώρες της τηλεθέασης αυξήθηκαν σε 3,1 την ημέρα.
«Όσα περνούσαν καθημερινά περισσότερες από 2 ώρες μπροστά την TV, ιδίως όσα υπερέβαιναν τις 3 ώρες, στην διάρκεια της παιδικής ηλικίας είχαν συμπτώματα διαταραγμένης προσοχής πάνω από τον μέσο όρο όταν μπήκαν στην εφηβεία», έγραψε ο δρ Καρλ Λάντοχουϊς, από το Πανεπιστήμιο του Οτάγκο, στην επιθεώρηση «Παιδιατρική».
Τα μικρά παιδιά που έβλεπαν πολλή τηλεόραση είχαν περισσότερες πιθανότητες να διατηρήσουν αυτή τη συνήθεια μεγαλώνοντας, αλλά ακόμα κι αν μείωναν την τηλεθέαση στην εφηβεία, εξακολουθούσαν να έχουν προβλήματα προσοχής.
«Το εύρημα αυτό υποδηλώνει ότι οι επιδράσεις της πολύωρης τηλεθέασης είναι μακράς διαρκείας», έγραψε ο δρ Λάντχουϊς.
Την συσχέτιση αυτή αποδίδει σε αρκετούς λόγους.
Ο ένας είναι ότι η ταχεία εναλλαγή των σκηνών σε πολλά τηλεοπτικά προγράμματα υπερδιεγείρει τον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο των παιδιών, και μπορεί να κάνει την πραγματικότητα να μοιάζει βαρετή όταν κάνουν την σύγκριση. «Έτσι, τα παιδιά που βλέπουν πολλή τηλεόραση γίνονται λιγότερο ανεκτικά των βραδύτερο ρυθμό των πολύ πιο ανιαρών δραστηριοτήτων, όπως είναι το σχολείο», κατά τον δρα Λάντχουϊς.
Είναι επίσης πιθανό η πολύωρη ενασχόληση με την TV να υπονομεύει την ενασχόληση με δραστηριότητες οι οποίες προάγουν την προσοχή, όπως το διάβασμα, ο αθλητισμός και το παιχνίδι.
Η έλλειψη συμμετοχής, εξάλλου, που συνεπάγεται η παρακολούθηση τηλεοπτικών προγραμμαάτων μπορεί να συνιστά εμπόδιο για την ενεργή συμμετοχή των παιδιών σε κάθε είδους δραστηριότητα.
Ωστόσο, η μελέτη δεν αποδεικνύει ότι η τηλεόραση προκαλεί προβλήματα προσοχής, διευκρίνισε ο ερευνητής, αλλά ότι αποτελεί συμβάλοντα παράγοντα σε αυτά.
Προγενέστερες μελέτες έχουν συσχετίσει την πολύωρη τηλεθέαση με αυξημένο κίνδυνο παχυσαρκίας και διαβήτη.
Πηγές: Reuters, Pediatrics, ΑΠΕ Health- kids.in.gr- vatopaidi

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

ΔΥΣΛΕΞΙΚΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ...



Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό ενός γονέα όταν μαθαίνει ότι το παιδί του είναι δυσλεξικό είναι τα προβλήματα που συσχετίζονται με τη μάθηση και οδηγούν στη φτωχή σχολική απόδοση. Εάν του ζητήσουμε να φανταστεί το μέλλον αυτού του παιδιού όσον αφορά τις σπουδές του και τις ακαδημαϊκές του επιδόσεις, προφανώς θα μας πει ότι οι σχολικές αποτυχίες του παιδιού του θα είναι περισσότερες από τις επιτυχίες του μιας και η μάθηση προδιαγράφεται να είναι δύσκολη και επίμοχθη.

Η αλήθεια είναι ότι ο δυσλεξικός μαθητής αντιμετωπίζει μια σειρά προβλημάτων που δυσχεραίνουν τη μαθησιακή διαδικασία. Τα προβλήματα αυτά εστιάζονται στο γραπτό και προφορικό λόγο, την ανάγνωση και την έκφραση.

Όσον αφορά την ανάγνωση, ο μαθητής με δυσλεξία δυσκολεύεται αρκετά να διαβάσει ένα κείμενο με ακρίβεια και σωστή έκφραση. Διαβάζει χωρίς χρώμα στη φωνή και κάνει αρκετά λάθη καθώς προσθέτει, παραλείπει ή αντικαθιστά λέξεις με άλλες που έχουν οπτική ομοιότητα με αυτές που είναι στο κείμενο. Οι παρατονισμοί, οι επαναλήψεις και αρκετές φορές η δυσκολία “αποκωδικοποίησης” των λέξεων συνθέτουν το τοπίο μιας επίπονης διαδικασίας που έχει σαν αποτέλεσμα την υπογράμμιση των δυσκολιών που αντιμετωπίζει το δυσλεξικό άτομο στην ανάγνωση. Αξίζει να αναφερθεί ότι η κατανόηση του κειμένου καθίσταται αδύνατη, μιας και ο μαθητής καταβάλει τόση προσπάθεια να “διαβάσει” σωστά τις λέξεις που δεν υπάρχει χώρος για κατανόηση και κριτική ανάλυση.

Οι δυσλεξικοί μαθητές “προδίδονται” επίσης και από την εικόνα του γραπτού λόγου τους που είναι συνήθως ακατάστατη. Παρουσιάζουν αδυναμία στην ευθυγράμμιση και το διαχωρισμό των λέξεων και δυσκολεύονται να αντιγράψουν κάτι από τον πίνακα. Όσον αφορά τον προφορικό λόγο, παρατηρούνται προβλήματα συγκεκριμένου τύπου όπως:

1. κόμπιασμα-σταμάτημα ανάμεσα στις λέξεις.
2. φτωχό και στερεότυπο λεξιλόγιο σε σχέση με την ηλικία τους.
3. δυσκολίες στην άρθρωση
4. μονότονη και ανέκφραστη χροιά φωνής
5. χρήση συγκεκριμένων λέξεων και εκφράσεων

Τα άτομα με δυσλεξία αναπτύσσουν αρκετές φορές ιδιόρρυθμη σωματοκινητική συμπεριφορά. Μερικές φορές γίνονται υπερκινητικά και αδέξια ενώ άλλες στιγμές αναπτύσσουν υποτονική συμπεριφορά που φαίνεται από το τρόπο της στάσης του σώματός τους κατά τη διάρκεια του μαθήματος και τη χροιά της φωνής τους. Πρέπει επίσης να τονίσουμε ότι ελλείμματα παρουσιάζονται και στις γνωστικές ικανότητες (αντίληψη-μνήμη-προσοχή). Τα παιδιά με δυσλεξία χρειάζονται πολυ-αισθητηριακά ερεθίσματα και ισχυρούς συσχετισμούς προκειμένου να μάθουν κάτι καινούριο το οποίο αργότερα με ευκολία θα το ανασύρουν από τη μνήμη τους.

Ο μαθητής με μαθησιακές δυσκολίες είναι ένα άτομο με υψηλό κίνητρο επίτευξης που ξεκινά το σχολείο με μεγάλο ενθουσιασμό και υψηλές προσδοκίες. Οι δυσκολίες όμως που αντιμετωπίζει τον κάνουν να απογοητεύεται και να αναζητά άλλους τρόπους προκειμένου να κερδίσει τη προσοχή των άλλων. Προσπαθώντας να αποκτήσει ταυτότητα σε ένα αρνητικό σχολικό περιβάλλον που αυξάνει το άγχος και την αγωνία του, ο μαθητής με μαθησιακά προβλήματα (δυσλεξία) γίνεται επιθετικός, αδιάφορος, εμφανίζει δευτερογενές σύνδρομο υπερκινητικότητας και σε ακραίες περιπτώσεις διακατέχεται από κρίσεις άγχους που εκδηλώνονται εντός και εκτός του σχολικού περιβάλλοντος. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι συμπεριφορές που αναπτύσσονται δεν έχουν αποδέκτες μόνο τους συμμαθητές και τους καθηγητές του αλλά και τα μέλη της οικογένειας και του κοινωνικού περιβάλλοντός του.

Τα παιδιά με δυσλεξία έχουν ανάγκη τη αποδοχή όλων των μελών της οικογένειας τους και των δασκάλων τους. Γονείς που δεν ντρέπονται για τα λάθη των παιδιών τους και στέκονται δίπλα τους με θετική διάθεση ενθαρρύνοντας κάθε προσπάθειά τους, αποτελούν πρότυπα μίμησης. Οι γονείς πρέπει να κατανοούν τα μαθησιακά προβλήματα των παιδιών τους και να μην τα συγχέουν με αυτά που προκύπτουν από αμέλεια ή απροσεξία. Πρέπει να βοηθούν τα παιδιά τους να θέτουν εφικτούς και βραχυπρόθεσμους στόχους που θα τους γεμίσουν με αισθήματα ικανοποίησης και αισιοδοξίας. Σημαντικό ρόλο παίζει και η επιβράβευση όλων των προσπαθειών που καταβάλλουν ανεξαρτήτως αποτελέσματος.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι δυσλεξικοί μαθητές έχουν όλα τα προσόντα για να γίνουν εξαίρετοι επιστήμονες. Είναι ευφυή άτομα με υψηλό δείκτη νοημοσύνης. Έχουν υψηλό εσωτερικό κίνητρο επίτευξης που με κατάλληλη καθοδήγηση μπορεί να τους οδηγήσει στην επιτυχία. Έχουν πολύ αυξημένη συνείδηση του περιβάλλοντός τους και είναι πιο περίεργοι από τα άλλα άτομα της ηλικίας τους. Είναι γνωστό ότι η περιέργεια οδηγεί στην αναζήτηση, την εξερεύνηση και συνεπώς τη γνώση. Σκέφτονται κυρίως με εικόνες και είναι εξαιρετικά διαισθητικοί. Λόγω της ζωηρής φαντασίας τους, βιώνουν έντονα τις σκέψεις τους και δίνουν πολλαπλές επιλογές σε διάφορα προβλήματα. Χρησιμοποιούν όλες τους τις αισθήσεις, γεγονός που τους δίνει τη δυνατότητα να αντιλαμβάνονται τα πράγματα και τις καταστάσεις πολυδιάστατα.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η δυσλεξία δεν είναι προάγγελος της σχολικής αποτυχίας. Η έγκυρη και σωστή παρέμβαση δίνει τη δυνατότητα στο μαθητή να βιώσει θετικές εμπειρίες μάθησης και να διεκδικήσει το δικαίωμα του στη γνώση. Οι γονείς πρέπει να είναι υποστηρικτές και σύμμαχοι της κάθε προσπάθειας του παιδιού τους. Με γνώση, υπομονή και επιμονή, απαλλαγμένοι από φόβο και απελπισία πρέπει να παρέχουν ουσιαστική και ποιοτική βοήθεια στο παιδί τους. Στόχος είναι τα δυσλεξικά άτομα να γίνουν αυτόνομοι μαθητές που θα είναι σε θέση μόνοι τους να διεκπεραιώσουν με επιτυχία τις σχολικές τους υποχρεώσεις. Οι γονείς πρέπει να είναι καθοδηγητές και μέντορες του παιδιού τους.

Σε ένα κόσμο που επιβραβεύει μόνο τις επιτυχίες και σπάνια τη προσπάθεια, η πρόκληση για ένα γονέα δεν είναι να προστατέψει το παιδί του από την αποτυχία αλλά να το βοηθήσει να αναπτύξει μια δυνατή και υγιή στάση απέναντι της.

Καταλήγοντας, θα ήθελα να επισημάνω ότι είναι χρέος όλων μας, εκπαιδευτικών, γονέων και ίσως ολόκληρου του εκπαιδευτικού και κοινωνικού συστήματος να διασφαλίσει όχι μόνο την απόκτηση σχολικών ικανοτήτων αλλά και την ομαλή ψυχο-συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών με ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες.

Ευτυχισμένα παιδιά είναι αυτά που εισπράττουν αγάπη και αποδοχή χωρίς όρους και περιορισμούς. Η ομορφιά βρίσκεται στη διαφορετικότητα. Αρκεί να είμαστε ικανοί να τη διαχειριστούμε.

Θεοδώρα Παπαδοπούλου
PhD in Cognitive Sciences and Psychology,
NBU Διευθύντρια Προγραμμάτων Ειδικής Αγωγής NYC

Οι ρωγμές...

Παραμύθι "Το ραγισμένο δοχείο"

(Μπαίνουμε και βλέπουμε το βιντεο...)

 http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=794VpExmV-I#!

 
Ο καθένας έχει τις "ρωγμές" του και τις "αδυναμίες" του,που μπορούν να γίνουν χρήσιμες και να ομορφαίνουν τη ζωή μας.
Ένα παραμύθι γι' αυτούς που μπορούν να αγαπήσουν το συνάνθρωπό τους,γιατί ξέρουν ότι και οι ίδιοι έχουν "αδυναμίες".
Το παραμύθι δεν είναι γι' αυτούς που το μόνο που έχουν να επιδείξουν είναι το αυτοκίνητό τους,το σπίτι τους και οι ενέργειές τους θυμίζουν την παραβολή του Τελώνη και Φαρισαίου.

Νίκος Μπουτσιάδης

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

ΤΟ ¨ΟΧΙ¨ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ...

Γιατί το "ΟΧΙ" κάνει καλό στα παιδιά.



Όχι, μια λέξη τόσο μικρή, αλλά τόσο σημαντική… Όσο δύσκολο και αν είναι να ειπωθεί αυτή η μικρή λεξούλα από τους γονείς, είναι σημαντικό να κατανοήσουν πως όχι, στην πραγματικότητα δεν σημαίνει τιμωρία.

Όταν ένας γονιός λέει “όχι”, διδάσκει στο παιδί την ικανότητα να αισθάνεται ασφαλές με τον εαυτό του, με τις παρορμήσεις του, με τα όριά του. Η ψυχολόγος κυρία Χριστιάνα Ιορδάνου, αναλύει τον ρόλο του “όχι” στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού, επισημαίνοντας ότι όλα τα “όχι” δεν είναι ίδια…


Σε μέγεθος είναι μικρή. Σε αξία όμως ανεκτίμητη. Γιατί όμως μας είναι τόσο δύσκολη η εκφορά αυτής της τόσο δα λεξούλας; Ενάντια στην τάση που θέλει τους γονείς να κακομαθαίνουν τα παιδιά τους, λέγοντάς τους πάντα «ναι», οι ειδικοί διαπιστώνουν πως το καλύτερο δώρο των γονιών για τα παιδιά τους είναι να μάθουν να τους λένε «όχι»!

Μην φοβάστε ότι θα θεωρηθείτε κακοί γονείς άμα βάλετε όρια, αντιθέτως θα είστε περήφανοι αργότερα, αντικρίζοντας τα παιδιά σας, ως ώριμους ενήλικες να ανταπεξέρχονται στις προκλήσεις της ζωής με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Η διαστρεβλωμένη άποψη πως οι γονείς οφείλουν να είναι αρεστοί και φίλοι, δυστυχώς οδηγεί στο να μην είναι τελικά σεβαστοί. Την παραπάνω άποψη ενισχύει και η ψυχολόγος κυρία Χριστιάνα Ιορδάνου, που αναφέρει ότι «τα όρια είναι απαραίτητα για τα παιδιά κάθε ηλικιακής ομάδας. Το «ΟΧΙ» του γονέα σε ορισμένες συμπεριφορές του παιδιού που θεωρούνται ανεπιθύμητες (π.χ. όταν χτυπάει το αδελφάκι του), αλλά και ο σωστός τρόπος που αυτό εκφράζεται, ενισχύουν την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και θέτουν τις βάσεις για την εξέλιξή του σε έναν υπεύθυνο, συμπονετικό και κοινωνικά και ηθικά ευαίσθητο ενήλικα».
Γιατί δυσκολευόμαστε να πούμε «όχι»;

«Για μερικούς γονείς, είναι πολύ δύσκολο να θέσουν σαφή όρια σε κάποιες συμπεριφορές των παιδιών τους. Αυτό συμβαίνει επειδή, σε πολλές περιπτώσεις, οι ίδιοι μεγάλωσαν υπό την εποπτεία αυστηρών και τιμωρητικών γονέων ή και δασκάλων. Από φόβο λοιπόν μήπως και τα παιδιά τους αισθανθούν όπως αισθάνθηκαν οι ίδιοι όταν ήταν παιδιά, δυσκολεύονται να πουν «ΟΧΙ».

Με απλά λόγια, οι γονείς δυσκολεύονται να αρνηθούν το οτιδήποτε στα μικρά τους αγγελούδια, θεωρώντας πως με αυτόν τον τρόπο, δεν θα τα απογοητεύσουν και δεν θα τα πληγώσουν. Επιπλέον, θεωρούν ότι λέγοντας συνέχεια «ναι», τα παιδιά θα τους αγαπούν περισσότερο. Oι συνέπειες αυτής της στάσης μπορεί να είναι καταστροφικές. «Είναι πολύ τρομακτικό για ένα παιδί να μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον όπου δεν υπάρχουν όρια. Σε μια τέτοια περίπτωση αισθάνεται ότι δε μπορεί να στηριχθεί στους γονείς του για ασφάλεια και προστασία.

Χωρίς σαφή και σταθερά όρια, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γίνει το ίδιο ιδιαίτερα αυταρχικό και απαιτητικό», σημειώνει η κυρία Ιορδάνου. Αν εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε μάθει να διεκδικούμε αυτά που θέλουμε ή δεν θέλουμε, με αποτέλεσμα να υιοθετούμε μιαν απόλυτα παθητική συμπεριφορά, αναπόφευκτα την ίδια στάση θα αντιγράψει στο μέλλον και το παιδί μας. Και κάτι τέτοιο δεν είναι θεμιτό…
πως να πούμε «όχι»;

Γονείς πάρτε χαρτί και μολύβι και σημειώστε! Πρώτο βήμα είναι να έχετε ξεκαθαρίσει στο μυαλό σας τα «όχι» που θέλετε να εφαρμόσετε. Τι εννοούμε με αυτό; Ότι δεν είναι σωστό να μην αφήνουμε το παιδί να κινηθεί, αραδιάζοντας δεκάδες «όχι» και «μη». Τα «όχι» πρέπει να είναι λίγα, συγκεκριμένα, προσαρμοσμένα στην ηλικία και ιδιοσυγκρασία του παιδιού και κυρίως σταθερά! Και προσέξτε πολύ το ύφος και τον τόνο σας!

Σύμφωνα με την ειδικό, αυτό που έχει σημασία δεν είναι το «ΟΧΙ» του γονέα, αλλά ο ΤΡΟΠΟΣ με τον οποίο αυτό εκφράζεται. Αν και τα όρια βοηθούν το παιδί να κατανοήσει ότι κάθε συμπεριφορά έχει συγκεκριμένες συνέπειες, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει εμείς οι ίδιοι να τα ξεπεράσουμε! Η αγάπη και ο σεβασμός θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη του παιδιού σας, δεν θα κάνει όμως το ίδιο ο εκφοβισμός, η σωματική και λεκτική τιμωρία.

«Είναι σημαντικό να εξηγούμε στο παιδί γιατί του απαγορεύουμε κάτι που επιθυμεί (π.χ. δεν μπορείς να φας σοκολάτα πριν το μεσημεριανό φαγητό γιατί θα σου κόψει την όρεξη, μπορείς όμως να φας ένα κομμάτι μετά το φαγητό) ή γιατί του αφαιρείται ένα προνόμιο (π.χ. λυπάμαι, δε θα πάμε στην παιδική χαρά επειδή πέταξες το φαγητό σου στο πάτωμα). Όσο καλοπροαίρετοι και αν είναι οι γονείς, κάποιες φορές δεν συνειδητοποιούν ότι, όταν προσπαθούν να διδάξουν στο παιδί τους όρια, χρησιμοποιώντας επιτακτικές εντολές, κριτική, ειρωνεία και σωματικές ποινές (π.χ. ξύλο, χαστούκια, σπρώξιμο κ.λπ.), παρεμποδίζουν τη φυσιολογική ανάπτυξή του.

Σε εκείνες τις περιπτώσεις, το παιδί συμμορφώνεται από φόβο, όχι επειδή έχει καταλάβει τι λάθος έκανε ή για ποιον λόγο τιμωρήθηκε πραγματικά», συμπληρώνει η κυρία Ιορδάνου. Στο ερώτημα «Πότε να αρχίσουμε να λέμε το όχι»; την απάντηση τη δίνει το ίδιο το παιδί. Όταν αρχίσει να αποκτά ανεξαρτησία κίνησης, οι κίνδυνοι αυξάνονται και ο γονιός, ως υπεύθυνος για την ασφάλειά του, το προστατεύει με κινήσεις και λόγια. Ωστόσο, κατά την ψυχολόγο, τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής, πραγματοποιείται το 90% της ανάπτυξης του εγκεφάλου. Επομένως, ο τρόπος που οι γονείς αλληλεπιδρούν με το παιδί τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, αλλά και ο τρόπος που συμπεριφέρονται όταν επιδεικνύει μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά, επηρεάζουν την ομαλή ανάπτυξη του.
Συμβουλές για κάθε γονέα

Η κυρία Ιορδάνου δίνει κάποιες συμβουλές που μπορούν να βοηθήσουν τους γονείς όσον αφορά στη θέσπιση σαφών ορίων στο παιδί:
Όταν λέμε «ΟΧΙ» σε ένα παιδί, είναι σημαντικό να το τηρούμε. Π.χ. δεν έχει νόημα να πούμε στο παιδί ότι δεν θα δει τηλεόραση, επειδή δεν μάζεψε τα παιχνίδια του και μισή ώρα μετά να αναιρέσουμε τα λόγια μας. Με τον τρόπο αυτό δίνουμε διπλά μηνύματα στο παιδί και δεν το βοηθάμε να μάθει ότι οι πράξεις του έχουν συνέπειες. Εξίσου σημαντικό για τη σωστή διαπαιδαγώγηση και ανάπτυξη του παιδιού, είναι οι γονείς να μην αναιρούν ο ένας τον άλλον, όσον αφορά στα όρια που θέτουν στο παιδί.
Οι γονείς πρέπει να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη την ανάγκη του παιδιού για επαφή μαζί τους. Οι σύγχρονοι ρυθμοί ζωής και οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν πολλές οικογένειες, δεν επιτρέπουν στους γονείς να περάσουν δημιουργικό χρόνο με το παιδί. Το παιδί όμως έχει ανάγκη τους γονείς του και στην προσπάθειά του να τραβήξει την προσοχή τους μπορεί να αρχίσει να φέρεται ανάρμοστα (π.χ. να πετάει κάτω τα παιχνίδια του επιδεικτικά). Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι γονείς είναι πολύ εύκολο να πέσουν στην παγίδα να το τιμωρήσουν, αντί να του δώσουν αυτό που πραγματικά χρειάζεται (μέρος από τον χρόνο τους και αγάπη).
Τα παιδιά μιμούνται τη συμπεριφορά των ενηλίκων και κατ’ επέκταση των γονιών τους. Χτυπάτε το παιδί σας επειδή χτύπησε το αδερφάκι του; Βρίζετε μπροστά του και μετά θυμώνετε μαζί του που είπε «κακές» λέξεις; Αν θέλετε το παιδί σας να φέρεται με συγκεκριμένους τρόπους είναι σημαντικό να κάνετε πρώτα εσείς την αλλαγή που θέλετε να δείτε στη συμπεριφορά του.
Για να ενισχύσετε την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού, αφιερώστε χρόνο να του εξηγήσετε γιατί του λέτε «ΟΧΙ». Δώστε του εναλλακτικές λύσεις, όταν του απαγορεύετε να κάνει κάτι. Π.χ. «Δεν μπορείς να κόβεις τα μαλλιά της κούκλας γιατί την καταστρέφεις. Άμα θες να κόψεις, μπορώ να σου δώσω χαρτιά και περιοδικά και να φτιάξεις ένα ωραίο κολλάζ».
Μερικοί γονείς επιλέγουν ως τεχνική διαπαιδαγώγησης την αφαίρεση ενός προνομίου π.χ. ένα παιχνίδι, μία βόλτα κ.λπ., ώστε να διδάξουν στο παιδί ότι οι πράξεις του έχουν συνέπειες. Η αφαίρεση ενός προνομίου είναι καλό να χρησιμοποιείται αμέσως μετά την έκφραση μιας ανεπιθύμητης συμπεριφοράς, ώστε να μπορέσει το παιδί να κατανοήσει τη σχέση ανάμεσα στην πράξη του και τη συνέπειά της. Σε μία τέτοια περίπτωση, στόχος είναι να καταλάβει το παιδί ότι οι πράξεις ακολουθούνται από συνέπειες, και όχι να αισθανθεί ότι τιμωρείται αυθαίρετα από έναν γονέα που έχει θυμώσει και εκτονώνει τον θυμό του τιμωρώντας το.

Χριστιάνα Ιορδάνου, M.Sc., MBPsS,
Ψυχολόγος-Αναπτυξιακή Ψυχολόγος, Δραματοθεραπεύτρια,
Χώρος ψυχολογικής υποστήριξης, ψυχοθεραπείας-δραματοθεραπείας και δημιουργικής έκφρασης “Εξέλιξις” (www.ekseliksis.gr), Επιστημονική συνεργάτης Μονάδας Εφηβικής Υγείας, Β΄ Παιδιατρική Κλινική Παν/μίου Αθηνών, Νοσοκομείο Παίδων «Π. & Α. Κυριακού»


Διαβάστε περισσότερα http://alttherapy.blogspot.com/2013/01/blog-post_9098.html#ixzz2KmbCxEFd

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ...

2o ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
ΑΡΓΟΥΣ ΟΡΕΣΤΙΚΟΥ
Άργος  Ορεστικό 6/2/2013


 

 

 




Ταχ. Δ/νση         : ­­­­­­­­­­­­­­Μιχ. Ζάχου 9
Ταχ. Κώδικας   : 52200
Πληροφορίες    : Μπουτσιάδης Νικόλαος
Τηλέφωνο       : 2467042268 ή 6932887296
Fax.                    : 2467042268

Mail                 : mail@2dim-argous.kas.sch.gr




ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΡΟΜΗΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ    2012-13

ΠΕΜΠΤΗ  25/4/2013

Ώρα 6:30  Αναχώρηση από το χώρο του Σχολείου
»»    9:00  Στάση για χαλάρωση 15΄ έξω από την Καλαμπάκα
»»  14:00  Στάση για μεσημεριανό φαγητό  30΄ έξω από τη Λαμία
»»  16:30  Επίσκεψη στο ΑΤΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΦΥΣΙΚΗΣ ΖΩΗΣ στα Σπάτα
                   (Εισιτήριο  9 ευρώ κάθε μαθητής και 11 ευρώ κάθε γονέας)
»»  20:00  Άφιξη και τακτοποίηση στο ξενοδοχείο CRYSTAL CITY HOTEL πλατεία Καραϊσκάκη.


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ  26/4/2013

Ώρα  8:00 Αναχώρηση από ξενοδοχείο
»»    8:30  Επίσκεψη στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης
                 (Εισιτήριο δωρεάν για παιδιά, 5 ευρώ για γονείς, αμοιβή ξεναγού επί τόπου 
                  συμφωνία)
»»   10:30 Επίσκεψη Παρθενώνα – Ακρόπολης
                 (Εισιτήριο δωρεάν για παιδιά, 6 ευρώ για γονείς, αμοιβή ξεναγού επί τόπου 
                  συμφωνία)
»»   13:15 Επίσκεψη στο Μείζονος Ελληνισμού, Θόλος Η ΑΡΧΑΙΑ ΑΓΟΡΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
                 (Εισιτήριο 6 ευρώ για παιδιά, 8 ευρώ για γονείς)
»»   14:30 Επιστροφή στο ξενοδοχείο για ξεκούραση και φαγητό, είτε στο ξενοδοχείο είτε 
                 στη γύρω περιοχή. Εναλλακτικά θα γίνει προσπάθεια αναζήτησης χώρου για 
                 φαγητό προς την περιοχή γύρω από το λιμάνι του Πειραιά για να δούμε με την
                 ευκαιρία και το Στάδιο Καραϊσκάκη, τουλάχιστον από έξω.
»»   17:30 Επίσκεψη στο Μοναστηράκι – Πλάκα, όπου και μένουμε για φαγητό στου 
                 ΜΠΑΪΡΑΚΤΑΡΗ μέχρι τις 20:00
»»   20:30 Επιστροφή στο ξενοδοχείο
»»   21:15 Προαιρετική παρακολούθηση θεατρικής παράστασης στο θέατρο Περοκέ, που
                 βρίσκεται δίπλα στο ξενοδοχείο μας με τίτλο «Η φωλιά του κούκΛου».  
                 Πρωταγωνιστής ο Μ. Σεφερλής.( Εισιτήριο 10 ευρώ για όλους). Εναλλακτικά και σε 
               περίπτωση που βρούμε εισιτήρια σε προγραμματισμένη παράσταση θα επισκεφθούμε
                 το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Θα το ξέρουμε στις αρχές Μαρτίου)...

ΣΑΒΒΑΤΟ  27/4/2013

Ώρα  8:00 Αναχώρηση από το ξενοδοχείο με φόρτωμα των αποσκευών μας στο 
                 λεωφορείο.
»»     8:30 Επίσκεψη στο ΚΑΛΛΙΜΑΡΜΑΡΟ ΣΤΑΔΙΟ και από εκεί με τα πόδια επίσκεψη 
                 στο ΖΑΠΠΕΙΟ και στο ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ.
»»    11:00 Επίσκεψη στη ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

»»    12:00 Επίσκεψη στο στο διαδραστικό κέντρο Περιβαλλοντικής εκπαίδευσης «ΓΑΙΑ»
                  (Εσιτήριο 4 ευρώ για όλους)

»»    13:00  Αναχώρηση για Καστοριά
»»    14:00 Στάση 30΄ για φαγητό στο ΣΕΙΡΙΟΣ επί της Εθνικής οδού.
»»    16:00  Στάση 15΄ για χαλάρωση έξω από τη Λαμία
»»    19:00  Στάση 30΄ για χαλάρωση κοντά στην Καλαμπάκα
»»     22:00  Άφιξη στο Σχολείο μας στο Άργος Ορεστικό.


ΚΟΣΤΟΣ ΕΚΔΡΟΜΗΣ


  1. ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ     1200 ευρώ  δωρεά του Συλλόγου Γονέων και κηδεμόνων του 
                                                 Σχολείου μας, κατόπιν διερεύνησης τριών προσφορών
                                                 από ισάριθμα πρακτορεία τουρισμού και με επιλογή
                                                 του τουριστικού γραφείου του κ. Καλαπούτη Χρήστου,
                                                 λόγω οικονομικότερης και πληρέστερης προσφοράς.
2.  ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ     49χ2=98 ευρώ το δίκλινο για δυο διανυκτερεύσεις, και πάλι 
                                                  κατόπιν διερεύνησης τριών προσφορών και επιλογής
                                                  της οικονομικότερης και πληρέστερης του ξενοδοχείου
                                                  CRYSTAL CITY HOTEL επί της πλατείας Καραϊσκάκη.

  1. ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ (Πλήρης συμμετοχή)
                                           29 ευρώ για μαθητές
                                                44 ευρώ  για γονείς
          ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΓΟΝΕΑ
                                              171 ευρώ.
                                                     ***Δεν υπολογίστηκαν τα έξοδα πληρωμής ξεναγών
                                                     σε Μουσείο Ακρόπολης και Παρθενώνα και τα εισιτήρια
                                                     πιθανής μετακίνησης με το Μετρό Αθηνών.

Σημείωση: Το πρόγραμμα θα τηρηθεί απόλυτα εκτός περίπτωσης έκτακτης ανάγκης, που θα το διαφοροποιήσει, με πρωτοβουλία του υπεύθυνου της εκδρομής


                                                                                                             Ο Δ/ντής του Σχολείου


                                                                                                             Μπουτσιάδης Ζ. Νικόλαος